"Eν αρχή ήν ο βλάξ

Οι αναλυτές έχουν απόλυτο δίκιο όταν ερμηνεύουν την κοινωνική δυναμική που οδηγεί σε λαοπρόβλητες επιλογές τύπου Πούτιν, Τραμπ, Λεπέν, Brexit, πρωτηφοραριστερακροδεξιάς βαλκανικής κοπής και άλλα τέτοια πρώην φαντάσματα και νυν ρυθμιστές του κόσμου με όρους παγκοσμιοποίησης, πληγωμένης μεσαίας τάξης, κοινωνικών και άλλων ανισοτήτων. Δημοσιολογούν με συγκρατημενο ύφος, χαμηλούς τόνους και με βάση τις επιταγές της πολιτικής ορθότητας και πολύ καλά κάνουν.

Αυτό που δεν μπορούν να πουν ανοιχτά είναι ότι πολλά ερμηνεύονται με όρους αγνής παρθένας βλακείας. Όσο ευγενικά και να τη βαφτίσει κανείς (αμάθεια, ελλιπή ενημέρωση, θρησκοληψία, ανορθολογικές δοξασίες, κοινωνικό αυτισμό) δεν παύει να είναι πηχτή, βορβορώδης βλακεία. Και δεν είναι τωρινή.

Η βλακεία ήταν ανέκαθεν πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα. Παλιότερα σιγόβραζε και διοχετευόταν σε κλειστούς κύκλους, παρέες, εκκλησίες, καφενεία, μπαρμπέρικα, γειτονιές και διασκέδαζε με την σκουπιδοτηλεόραση. Ο βλάκας μισούσε υπόκωφα τους μορφωμένους, τους διανοούμενους, τους ανεκτικούς, τους φιλελεύθερους, τους πιο πλούσιους αλλά έκανε τουμπεκί γιατί μασούσε το κατιτίς του και με γεμάτο στόμα δεν μιλάνε.

Τους πολιτικούς τους ανεχόταν. 'Ηταν η εποχή που η πολιτική τάξη ήταν η μόνη που κρατούσε τα χαλινάρια των στρατηγών για να μην μπουρλοτιάσουν τον πλανήτη με τα πυρηνικά τους. Μετά τους ενέταξε οριστικά στο "σύστημα" (στο οποίο ούτως ή άλλως ανήκαν όπως και όλοι) και τους απέδωσε όλα τα κακά του κόσμου αφού ήταν οι μόνοι οι οποίοι ήταν θεσμικά εξαρτημένοι από αυτόν.

Κάποτε έδειχνε θαυμασμό για την επιστήμη αλλά τον μπέρδευε, δεν την καταλάβαινε και στη συνέχεια έπαψε να τον αφορά οτιδήποτε επιστημονικό δεν κρυβόταν στο καπό του αυτοκινήτου του, πίσω από τα πλήκτρα του κινητού του ή στο κεφάλι του γιατρού του. Μετά η επιστήμη ξέφυγε έγινε δυσνόητη και, κατά τον βλάκα, σκοτεινή δύναμη που επιβουλεύεται τη λαϊκή του απλότητα. Τα παιδιά του άρχισαν να μεγαλώνουν με εντυπωσιακά οπτικά εφέ, 'Αρχοντες και δαχτυλίδια, Βρυκόλακες, Χάρυ Πόττερ, μυστήριες και ανεξερεύνητες αγαθές και πονηρές δυνάμεις, μαγικά κόλπα, υποχθοκαταχθόνιες δυνάμεις και να εθίζονται στην ύπαρξη του αθέατου, του ανερμήνευτου, του σκοτεινού. Μακριά από την εμπειρία, το ρεαλισμό, το πρακτικό πνεύμα.

Την εποχή της βασιλείας των εντύπων στη δημόσια ζωή ο βλάκας δεν μπορούσε να διαβάσει. Θεωρούσε ότι τα βιβλία είναι για διανοούμενους (δηλαδή αδελφές) και οι εφημερίδες λένε ψέμματα. Στην πραγματικότητα τον μπέρδευαν τα πολυσύλλαβα και αυτό τον κρατούσε μακριά από τον κόσμο και τις εξελίξεις. 'Ετσι όταν συνευρισκόταν με άλλους βλάκες σε στενούς κύκλους δεν μπορούσε παρά να νιώθει υποσυνείδητα περιθωριακός. 'Οταν όμως στην αρχή με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο και μετά με το διαδίκτυο οι κύκλοι γιγαντώθηκαν, ο βλάκας συνειδητοποίησε τη μαζικότητα, άρα και τη δύναμη του και βγήκε με αξιώσεις στη δημόσια θέα -και σφαίρα- γεμάτος αυτοπεποίθηση, έμπλεος ιερού δέους για το δίκιο που πάντα είχε αλλά "αυτοί" του το στερούσαν. Αυτό που κάποτε γινόταν με μαζικές γεμάτες παλμό, επική έπαρση, εμβατήρια και σύμβολα γίνεται σήμερα με διαδικτυακές ομάδες αμοιβαίας ανατροφοδότησης.

Δεν είναι περίεργο λοιπόν ότι όσοι τίμησαν και σεβάστηκαν το βλάκα (βγάζοντας καλά λεφτά από αυτόν), τροφοδοτώντας τη βλακεία του (αλήθειες εξ αποκαλύψεως, συνωμοσιολογία, απόκρυφη γνώση) με καταιγισμό δημοσιεύσεων, εικόνων, αποκαλυπτικών βίντεο, δικαιώθηκαν. Αγαπήθηκαν γιατί μίλησαν στη γλώσσα του, κολάκεψαν τη μετριότητά του, γίνονται ηγέτες του.

Δεν μένει παρά να υποστούμε αυτή τη φάση της ιστορίας και να περιμένουμε τις αναπόδραστες καταστροφές που μας επιφυλάσσει.

Από το ευρώ θα βγούμε!

     Από το ευρώ θα βγούμε, παρά το ότι η Ευρώπη και σύμπας ο δυτικός κόσμος προσπαθεί να το αποτρέψει για διάφορους λόγους, των γεωπολιτικών συμπεριλαμβανoμένων.
       Μερικοί υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση προετοιμάζει την έξοδο. 'Οχι ακριβώς...
       Η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ ναι!. Με την επιφύλαξη ότι απλά επιδιώκει (αυτό το οπoίο δεν απέκρυπταν και παλιότερα) και επιθυμεί. 'Οχι όμως ότι προετοιμάζει. Η προετοιμασία απαιτεί σχέδιο. Αυτοί είναι ανίκανοι και φυγόπονοι. Εξάλλου ο γνήσιος έλληνας αριστερός περνάει τη ζωή του σε διαβουλεύσεις, επικοινωνία με τις μάζες, θεωρίες και επιτελικά σχέδια, ήπιο και άγριο ακτιβισμό, ιδεολογικούς διαξιφισμούς. Δεν ξέρει να διοικήσει, δεν πιάνει μολύβι και χαρτί. δεν κάνει προσθέσεις και αφαιρέσεις. Απαξιώνει και στιγματίζει και όλους εκείνους τους επώνυμους και ανώνυμους τεχνοκράτες που ξέρουν να τα κάνουν όλα αυτά αν τους δοθούν οι κατάλληλες εντολές.
     'Αλλοι υποστηρίζουν ότι είναι πλέον θέμα αξιών και όχι αριθμών. 'Οχι!
      Αυτή τη στιγμή είναι θέμα καρέκλας, εξουσίας την οποία θα κρατήσουν με νύχια και με δόντια. Πρόκειται για τον απώτερο στόχο οποιουδήποτε λενινιστικών καταβολών μορφώματος. Με μια ματιά στην ιστορία γίνεται φανερό ότι οι περισσότερες αριστερές κυβερνήσεις -και κυρίως στις περιφερειακές χώρες - κυβέρνησαν και κυβερνούν αυταρχικά, σχεδόν δικτατορικά, εξαπολύοντας κυνήγι μαγισσών, υποφέροντας από σύνδρομο καταδίωξης, επικαλούμενες πραγματικούς και φανταστικούς εχθρούς, εσωτερικούς ή εξωτερικούς. Η Ελλάδα κατρακυλάει τη στιγμή που μιλάμε σε μια εθνολαΐκιστική φασιστική ατμόσφαιρα που καλλιεργούν συστηματικά και συνειδητά ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ του Καμμένου.
      Διαπραγματεύονται μιλώντας για πολιτική λύση, αποφεύγοντας τους αριθμούς που είναι ανίκανοι και απρόθυμοι να διαχειριστούν απλά για να κερδίσουν χρόνο, ώστε να ντοπάρουν τον κόσμο,  να μισήσει ολοκληρωτικά την Ευρώπη και να ανατραπούν οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι ο λαός θέλει λύση εντός του ευρώ.
     Και στη γωνιά καραδοκεί η αγκαλιά της μαμάς Ρωσίας. Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον παροξυσμού της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, αυτοκρατορικής μετάλλαξης της Τουρκίας και ασταθέστατων Βαλκανίων.

Ας προσέχαμε!

Τώρα πια επιβεβαιώσαμε τη φήμη μας και τις χειρότερες προβλέψεις. Είμαστε μόνοι και στη συνείδηση όλων καταγεγραμμένοι ως γραφικοί, απεχθείς και καταφανώς ανίκανοι προς σκέψη και υπολογισμούς, ακραία αυτιστικοί, με επικεφαλής ναρκισσευόμενους ζηλωτές της εξουσίας και της δημοφιλίας. που με τη σειρά τους είναι δέσμιοι δύο γενεών διαζευγμένων με τον κοινό νου που με ζήλο δημιούργησε το εθνολαΐκιστικό μας παραλήρημα.

Ακόμη και αν μπαλωθεί όπως-όπως η κατάσταση, η σχέση Ελλάδας -Ευρώπης αποτελεί παρελθόν.

Ας προσέχαμε!

Ας μην είχαμε μεγαλώσει γενιές με σπαραξικάρδια υποκοριστικά, υπερπροστασία και ανεδαφικά σχέδια για το μέλλον.

Ας μη μαθαίναμε στα παιδιά μας να εχθρεύονται οτιδήποτε τα αμφισβητεί, τα επικρίνει και τα θέτει προ των ευθυνών τους.
Ας μη συμψηφίζαμε κάθε λάθος μας με τα λάθη άλλων.

Ας μη συγχέαμε την αξιοκρατία με την "φραγμούς" και την ευνοιοκρατία με την ενθάρρυνση και την παροχή ευκαιριών ή την αποζημίωση για αδικίες του παρελθόντος.

Ας μην αφήναμε τις έννοιες να θολώσουν, εκστασιαζόμενοι με τους λογοτεχνικούς πομφόλυγες μετριότατων γραφιάδων που απευθυνόταν σε γιαλαντζή μορφωμένα ακροατήρια, λειτουργικά αναλφάβητα. Τώρα είναι αδύνατο για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να διακρίνουν το σημαίνον από το σημαινόμενο. Είναι ικανοί μόνο να εξαπολύουν απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς και να έχουν εμπεδώσει οριστικά ένα κλίμα μίσους και απαξίωσης.

Ας κλείναμε πότε πότε το γαμημένο το χαζοκούτι.

Ας μη σχετικοποιούσαμε αξίες όπως η αξιοπρέπεια, συγχεόντάς τις με την εγωπάθεια και άλλες όπως η αγωνιστικότητα ας μην τις προσλαμβάναμε ως ανέξοδη αντιπαράθεση με προΰποσχεμένη ατιμωρησία.

Ας μην είχαμε πάντα δίκιο κι ας μην έφταιγε πάντα - μα πάντα - ο διαιτητής, ο δάσκαλος, οι Αμερικάνοι.

Ας μην μπερδεύαμε την ευφράδεια με την ευφυία, τη θρασύτητα με τη γενναιότητα

Ας μην θεωρούσαμε την παραχώρηση ως κατάκτηση, το προνόμιο ως δικαίωμα και την προσδοκία ως πραγματικότητα.

Ας επιμέναμε να ξέρουν τα παιδιά μας αριθμητική κι ας μη έφθαναν σε τόσο υψηλό επίπεδο μαθηματικών γνώσεων (εν πολλοίς απομνημονευμένων) ώστε να εισαχθούν στο πανεπιστήμιο.

Ας μην υποστηρίζαμε -κυρίως εμείς οι αριστεροί -ότι τα πάντα είναι πολιτική. Υπάρχει και η δικαιοσύνη και η λογική και ένα σωρό άλλα πράγματα που δεν είναι πολιτική. 

Ας προσέχαμε.

Και εγένετο Μαραθώνιος και χαρά μεγάλη!

Μια πόλη μέσ' στη χαρά και το γιορτάσι. Χιλιάδες τρεχάτοι, περπατητοί και φραπεδοφόροι ανά τας οδούς. Τα τρισκατάρατα τετράτροχα λάμπουν διά της ...απουσίας τους - νομίμως τε και παρανόμως σταθμευμένα. Τινά δε στέκουν ώρες αποκλεισμένα (και τα δίκυκλα και τα δίκυκλα!) στα σημεία όπου η πανταχού παρούσα Τροχαία τους έχει ανακόψει την πορεία. Δεν ήξευραν, ας ρώταγαν! Η θαλασσοφίλητη κάνει πάρτι, πάρτι εναλλακτικό και υγιεινό με τρέξιμο κι ανεμελιά σαν ούλες τσι μητρόπολες του κόσμου τούτου του δυτικού.

   Μιλιούνια κόσμου από τους ανατολικούς και τις βαρδαρίσιους μαχαλάδες ροβολήσαν κατά κέντρο μεριά, να χαρούν την πόλη που γιορτάζει τρέχοντας. Από γειτονιές όμορφες και άσχημες, πράσινες και μπετονιένες, κολασμένης ή και ανύπαρκτης κυκλοφορίας. 'Αλλα μιλιούνια, ηλικιωμένα, δυσκίνητα, ασθενή ή απλά απαυδισμένα κονάκεψαν και χουχούλιασαν ως να περάσει το κακό. Το Λευκό Ταξί αποκλεισμένο με τον ανάπηρο στο καροτσάκι, το ασθενοφόρο στη ΧΑΝΘ να προσπαθεί αγωνιωδώς να τρυπώσει μέσα από την τάπα του μπουκαλιού για να βγει στη Στρατού. 'Αλλα τόσα μιλούνια γεύτηκαν τη φιλοξενία της λεωφόρου Egnatia Metropoliten, αρχαιόθεν κεκοσμημένης με υπόγειο σιδηρόδρομο και των άλλων δύσμοιρων τριπλοπαρκαρισμένων οδών και ανάσαναν το αστικό θυμιάμα σε αντίθεση με τους ευτυχείς δρομείς και περιπατητές του ιστορικού κέντρου.

      Οι ευρισκόμενοι στα πεζοδρόμια πεζοί, καροτσάκια με μωρά, ποδήλατα και βιαστικοί πιτσαδόροι τουρλουμπούκι "έλα να δεις", άλλοι δε να περιμένουν υπομονετικά τον καλοπροαίρετο εθελοντή να εντοπίσει το κενό ανάμεσα στις ομάδες των δρομέων για να επιτρέψει τη διάβαση στο απέναντι πεζοδρόμιο. Εκτός βέβαια από τα σημεία με τις μπαριέρες εκατέρωθεν της Βασιλέως Γεωργίου.

Υπέροχα τα χάπενινγκς! 'Οχι και τόσο υπέροχη η αμέριμνη, ναρκισιστική και αυτιστική μετατροπή μιας πολύπαθης, στριμωγμένης και γεμάτης αυθαιρεσία και προβλήματα πόλης σε partyland. 15 και πλέον χιλιάδες συμμετείχαν, εκατοντάδες διοργάνωσαν και βοήθησαν και άλλοι τόσοι το χάρηκαν. Οι υπόλοιποι γαμοσταύρισαν για μια ακόμη φορά! Γιατί το εναλλακτικό δεν μπορεί να αγνοεί το συμβατικό. Η ομφαλοσκόπηση δεν μπορεί να αγνοεί την εύρυθμη λειτουργία της πόλης, τη στοιχειώδη διεκπεραίωση αυτονόητων αστικών λειτουργιών.

      Προχωρήστε! Αποθαρρύνετε το αυτοκίνητο! Κάντε πεζοδρομήσεις χωρίς περιττά λούσα(μην ξεχνάτε όμως και το παλιό σχέδιο για τη φονική άνοδο προς τα Κάστρα), τσακίστε το "ένα λεπτό θα κάνω" παρκάρισμα (αλήθεια από που ξεφύτρωσε όλη αυτή η Τροχαία το Σάββατο και πού κατοικοεδρεύει καθημερινά;), κάντε παρέμβαση στη λειτουργία του ΟΑΣΘ (ή μάλλον των ανέμελων μετόχων του), που το εισιτήριο του είναι πια μισό ταξί στο ρεφενέ, βάλτε ακόμα και διόδια.

     Μην προσπαθείτε όμως να καμωθείτε ότι η πόλη έχει ανθρώπινο πρόσωπο με χάπενινγκς ή αν

το κάνετε, κάντε το σε ΕΝΑ ρεύμα κυκλοφορίας. Οι πολλοί βασανίζονται, αγνοούν και εχθρεύονται αυτές τις χαρωπές φάσεις, δεν κατανοούν τη σκοπιμότητά τους και σίγουρα δεν ενστερνίζονται το πρότυπο ζωής και υγείας που εκπέμπει ο αστικός Μαραθώνιος.

'Ολοι δε, - των συμμετασχόντων μη εξαιρουμένων - έχουν πάρει σήμερα τα αμάξια τους (εκτός βέβαια των μονίμων κατοίκων του κέντρου που "έχουνε αμάξι και είναι σαν να μην έχουν" -Γέροντα Παϊσιο θυμίζει αυτή η ατάκα) και πάνε στα μαγαζιά και τις υπηρεσίες τους, τα παιδιά τους στο μπαλέτο και στα αγγλικά, κατεβαίνουν για ψώνια και δουλειές "ένα λεπτό θα κάνω", κάνουν τα τηλεφωνήματά τους κολλημένοι στη κίνηση και αναμεταξύ τους και μερικοί σε αυτοκίνητα - μεζονέτες (απειλούμενα με τσουχτερό ΕΝΦΙΑ) απ΄ αυτά που ευδοκιμούν στις προνομιούχες συνοικίες, των οποίων οι κάτοικοι είναι ενθουσιώδεις υποστηρικτές αυτών των υγιεινών διοργανώσεων, όπως ευτύχησε να διαπιστώσει διά ζώσης και ο γράφων.