Από το ευρώ θα βγούμε!

     Από το ευρώ θα βγούμε, παρά το ότι η Ευρώπη και σύμπας ο δυτικός κόσμος προσπαθεί να το αποτρέψει για διάφορους λόγους, των γεωπολιτικών συμπεριλαμβανoμένων.
       Μερικοί υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση προετοιμάζει την έξοδο. 'Οχι ακριβώς...
       Η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ ναι!. Με την επιφύλαξη ότι απλά επιδιώκει (αυτό το οπoίο δεν απέκρυπταν και παλιότερα) και επιθυμεί. 'Οχι όμως ότι προετοιμάζει. Η προετοιμασία απαιτεί σχέδιο. Αυτοί είναι ανίκανοι και φυγόπονοι. Εξάλλου ο γνήσιος έλληνας αριστερός περνάει τη ζωή του σε διαβουλεύσεις, επικοινωνία με τις μάζες, θεωρίες και επιτελικά σχέδια, ήπιο και άγριο ακτιβισμό, ιδεολογικούς διαξιφισμούς. Δεν ξέρει να διοικήσει, δεν πιάνει μολύβι και χαρτί. δεν κάνει προσθέσεις και αφαιρέσεις. Απαξιώνει και στιγματίζει και όλους εκείνους τους επώνυμους και ανώνυμους τεχνοκράτες που ξέρουν να τα κάνουν όλα αυτά αν τους δοθούν οι κατάλληλες εντολές.
     'Αλλοι υποστηρίζουν ότι είναι πλέον θέμα αξιών και όχι αριθμών. 'Οχι!
      Αυτή τη στιγμή είναι θέμα καρέκλας, εξουσίας την οποία θα κρατήσουν με νύχια και με δόντια. Πρόκειται για τον απώτερο στόχο οποιουδήποτε λενινιστικών καταβολών μορφώματος. Με μια ματιά στην ιστορία γίνεται φανερό ότι οι περισσότερες αριστερές κυβερνήσεις -και κυρίως στις περιφερειακές χώρες - κυβέρνησαν και κυβερνούν αυταρχικά, σχεδόν δικτατορικά, εξαπολύοντας κυνήγι μαγισσών, υποφέροντας από σύνδρομο καταδίωξης, επικαλούμενες πραγματικούς και φανταστικούς εχθρούς, εσωτερικούς ή εξωτερικούς. Η Ελλάδα κατρακυλάει τη στιγμή που μιλάμε σε μια εθνολαΐκιστική φασιστική ατμόσφαιρα που καλλιεργούν συστηματικά και συνειδητά ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ του Καμμένου.
      Διαπραγματεύονται μιλώντας για πολιτική λύση, αποφεύγοντας τους αριθμούς που είναι ανίκανοι και απρόθυμοι να διαχειριστούν απλά για να κερδίσουν χρόνο, ώστε να ντοπάρουν τον κόσμο,  να μισήσει ολοκληρωτικά την Ευρώπη και να ανατραπούν οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι ο λαός θέλει λύση εντός του ευρώ.
     Και στη γωνιά καραδοκεί η αγκαλιά της μαμάς Ρωσίας. Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον παροξυσμού της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, αυτοκρατορικής μετάλλαξης της Τουρκίας και ασταθέστατων Βαλκανίων.

Ας προσέχαμε!

Τώρα πια επιβεβαιώσαμε τη φήμη μας και τις χειρότερες προβλέψεις. Είμαστε μόνοι και στη συνείδηση όλων καταγεγραμμένοι ως γραφικοί, απεχθείς και καταφανώς ανίκανοι προς σκέψη και υπολογισμούς, ακραία αυτιστικοί, με επικεφαλής ναρκισσευόμενους ζηλωτές της εξουσίας και της δημοφιλίας. που με τη σειρά τους είναι δέσμιοι δύο γενεών διαζευγμένων με τον κοινό νου που με ζήλο δημιούργησε το εθνολαΐκιστικό μας παραλήρημα.

Ακόμη και αν μπαλωθεί όπως-όπως η κατάσταση, η σχέση Ελλάδας -Ευρώπης αποτελεί παρελθόν.

Ας προσέχαμε!

Ας μην είχαμε μεγαλώσει γενιές με σπαραξικάρδια υποκοριστικά, υπερπροστασία και ανεδαφικά σχέδια για το μέλλον.

Ας μη μαθαίναμε στα παιδιά μας να εχθρεύονται οτιδήποτε τα αμφισβητεί, τα επικρίνει και τα θέτει προ των ευθυνών τους.
Ας μη συμψηφίζαμε κάθε λάθος μας με τα λάθη άλλων.

Ας μη συγχέαμε την αξιοκρατία με την "φραγμούς" και την ευνοιοκρατία με την ενθάρρυνση και την παροχή ευκαιριών ή την αποζημίωση για αδικίες του παρελθόντος.

Ας μην αφήναμε τις έννοιες να θολώσουν, εκστασιαζόμενοι με τους λογοτεχνικούς πομφόλυγες μετριότατων γραφιάδων που απευθυνόταν σε γιαλαντζή μορφωμένα ακροατήρια, λειτουργικά αναλφάβητα. Τώρα είναι αδύνατο για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να διακρίνουν το σημαίνον από το σημαινόμενο. Είναι ικανοί μόνο να εξαπολύουν απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς και να έχουν εμπεδώσει οριστικά ένα κλίμα μίσους και απαξίωσης.

Ας κλείναμε πότε πότε το γαμημένο το χαζοκούτι.

Ας μη σχετικοποιούσαμε αξίες όπως η αξιοπρέπεια, συγχεόντάς τις με την εγωπάθεια και άλλες όπως η αγωνιστικότητα ας μην τις προσλαμβάναμε ως ανέξοδη αντιπαράθεση με προΰποσχεμένη ατιμωρησία.

Ας μην είχαμε πάντα δίκιο κι ας μην έφταιγε πάντα - μα πάντα - ο διαιτητής, ο δάσκαλος, οι Αμερικάνοι.

Ας μην μπερδεύαμε την ευφράδεια με την ευφυία, τη θρασύτητα με τη γενναιότητα

Ας μην θεωρούσαμε την παραχώρηση ως κατάκτηση, το προνόμιο ως δικαίωμα και την προσδοκία ως πραγματικότητα.

Ας επιμέναμε να ξέρουν τα παιδιά μας αριθμητική κι ας μη έφθαναν σε τόσο υψηλό επίπεδο μαθηματικών γνώσεων (εν πολλοίς απομνημονευμένων) ώστε να εισαχθούν στο πανεπιστήμιο.

Ας μην υποστηρίζαμε -κυρίως εμείς οι αριστεροί -ότι τα πάντα είναι πολιτική. Υπάρχει και η δικαιοσύνη και η λογική και ένα σωρό άλλα πράγματα που δεν είναι πολιτική. 

Ας προσέχαμε.